دیده بان

کدهای جاوا

پخش آهنگ در وبلاگ

^{متن متحرک}

<marquee direction="right" bgcolor="#C0C0C0" width="400" height="20" style="color: #0000FF; font-size: 12pt" scrollamount="5">متن متحرك</marquee>

کد جست و جوگر گوگل

<center><form target=_new method=get action=http://www.google.com/search> <table style='border:1px dotted #FFFFFF; width:128px;font-size:9pt;font-family:Tahoma; color:#FFFFFF' bgcolor="#161616"> <tbody><tr><td><center><a target=_new href=http://google.com> <img border=0 src=http://www.google.com/logos/Logo_40wht.gif alt=Google> </a><input name=q size=15 maxlength="255"><br> <input type="submit" name="btnG" value="Search"><br> <input value=yoursite type=radio name=sitesearch checked=''>در اين وبلاگ <br><input type=radio name=sitesearch value="">در كل اينترنت <input type=hidden name=ie value=UTF-8><input type=hidden name=oe value=UTF-8><br> <font size="1"><a target="_blank" href="http://blogers.ir/cod/extra-cods/google-search/">کد جستجوگر گوگل</a></font></center></td></tr></tbody></table></form></center><div style="display:none"><a href=http://blogers.ir>blog</a></div>

+ نوشته شده در شنبه ۱۳۸۸/۰۷/۲۵ ساعت 21:4 توسط حسین |

شهرستان قرآنی استهبان

در دامنه های کوه های سرسبز جنوب شرق پارس و در انتهای رشته کوه زاگرس ، شهرزیبا و کوچک استهبان ، که کوه ها او را چون نگینی دربرگرفته اند ، بسان انگشتری نقره گون ، سالیان متمادی است که روزگار می گذراند و دیرزمانی است در زیر شراره های گرمابخش خورشید به طنازی مشغول است.

«استهبان» گر چه دارای بافتی سنتی و قدیمی است، اما آن گاه که بهار بساط زمردین خود را بر سر شهر بگستراند، پرندگان خوش خوان، به پشت گرمی آفتاب بهاری، مجلس خنیاگریی ساز می کنند و چون شکوفه های بادام، تاجی ازگوهر سفید بر شاخسار زنند زیبایی شهر دو صد چندان می نماید.

آبشاران همیشه جاری، چنارهای سبز و تنومند، دل مردان قناعت پیشه اش را از صفا و صمیمیت لبریز می کند و صدای گله ی گوسفندان و زنگوله ی بزغاله ها، آنان را در سادگی طبیعت فرو می برد و طبع شاعران را می نوازد.

آثار به جا مانده بر پیکره ی شهرستان، از دوران «هخامنشی»، «ساسانی»، «آل مظفر» و «قاجار» خبر می دهد. همچنین بناهای مذهبی «زردشتی» حکایت از حضور دین و فرهنگ کهن ایرانیان در این قسمت از سرزمین پارس باستان دارد و بیانگر این که: روح زندگی همواره در این اقلیم جاری بوده است.

«استهبان» به «نجف کوچک» استشهار دارد، از این جهت که مأمن و موطن عالمان بزرگی است که هر یک مصداقی بر: « العلماء ورثه الانبیاء» می باشند.

«استهبان» را «دارالمومنین» گفته اند چرا که تدین، پاکدامنی، انجام فرایض و مستحبات، توجه ویژه به حلال و حرام و ... خصلت جاودان مردمانش از گذشته های دور بوده، آن گونه که طنین اذان بر گلدسته هایی مساجد، هنوز رساترین و بلندترین فریادهاست.

بزرگانی چون: حضرت آیت الله العظمی محمد باقر اصطهباناتی ـ شهید رابع ـ پرچمدار حویت و آزادگی و تنها مرجع شهید در مشروطیت. حضرت آیت الله العظمی سید ابراهیم حسینی اصطهباناتی ـ معروف به میرزاآقاـ مجتهد شجاع، مجاهد و فقیه اهل بیت عصمت و طهارت . استاد علم و عمل، فقیه مجاهد، حضرت حجه الاسلام و المسلمین شهید حاج شیخ احمد فقیهی ـ قاضی شرع دادگاه های شرق استان فارس ـ که به دست منافقین به فیض شهادت نایل آمد و ده ها مجتهد، شاعر،‌ هنرمند،‌ سخنور و ...

«استهبان» شهر تلاش و کوشش، شهر سخت کوشی و مجاهده است، شهری که پینه ی دست مردمانش،‌ نشان از رنج و زحمت دیرینه دارد. شهری که صنایع دستی آن قدمت چند صد ساله دارد. شهری که خاک نجیبش رستنگاه محصولات بسیاری است.

«استهبان» شهر «انجیر» است، همان میوه بهشتی که خداوند کریم در قرآن بدان سوگند یاد کرده: «والتین و الزیتون».

«استهبان» حضوری چشمگیر در انقلاب شکوهمند اسلامی داشته از 15 خرداد 1342 گرفته تا درخشش اولین شعله های انقلاب در سال 1356. برای مردم متدین و انقلابی این دیار همین بس که: اولین شهید انقلاب در استان فارس ـ شهید علی اکبر رستمی ـ از این شهرستان است: در سپیده دم پیروزی انقلاب و در آن روزهای پرالتهاب جزء نادر شهرهایی بود که با هدایت «شهید حجه الاسلام فقیهی» کنترل شهر در دست نیروهای انقلاب قرار گرفت: در رفراندم تعیین سرنوشت سیاسی کشور، همه ی مردم یک دل و یک صدا به نظام مقدس جمهوری اسلامی رای سبز ـ مثبت ـ دادند حتی بدون یک رای قرمز ـ منفی ـ!! و این همه چیزی نیست جز اعتقادات عمیق دینی مردم بلند همت و متدین این دیار.

داستان زندگی این شهر گر چه مفصل و طولانی است، اما آنچه مهم است این که: سرزمین «استهبان» مظهر عشق و زندگی بوده و در دامان لاله خیزش، شقایق های بسیاری سربرافراشته اند. آری اینجا زادگاه 500 ستاره ی پرفروغ و بی فروغ است، خاک این سرزمین، متبرک به قدوم مبارک مردان افلاکی سیرتی است که به یمن وجود و برکت آن وارستگان، باغ هایش سرسبز و پربار، چشمه هایش جوشان و پر آب و آسمانش آبی و پر ستاره است.

مردم این شهرستان با برافراشتن 500 پرچم آزادی و استقلال، به ازاء هر 122 نفر جمعیت، یک شهید را در منای عشق قربانی کردن تا نام «استهبان» پر آوازه بر تارک تاریخ بدرخشد که در کشور به نسبت جمعیت بیشترین شهید را تقدیم نموده است.

شهید حجه الاسلام حاج شیخ احمدفقیهی:

استهبان ، میزبان عالم فاضلی شد ، که اگر در حوزه های علمیه ادامه تحصیل می داد با هوش سرشار ، ذهن ، و ضمیر روشن و تقوی و اخلاص مثال زدنی که داشت به عالی ترین مدارج علمی روحانیت و مرجعیت می رسید. اما ایثارگرانه و با تحمل صبر و بردباری در زادگاه خود ماند ، تا به ارشاد و راهنمایی مردم بپردازد و تعلیم وتربیت همنوعان را بر هر کاری اولویت بخشد ، گرچه در این مسیر دشوار فرهنگی ،‌ با انواع مشکلات به مبارزه پرداخت اما با صبر و صلابت ، توکل و توسل توانست در قلب ها نفوذ کند ،‌ محبوب مردم گردد و قله های ترقی را یکی پس از دیگری طی نماید.

آن گاه که با کوله باری از علم و دانش از نجف اشرف به نجف کوچک برگشت ،‌ حضورش در شهر تحول آفرید،‌ حرکت ایجاد کرد، موج آفرین شد ،‌ منشاء خیر و رحمت گردید ، برکت به همراه آورد و ...

اقدامات و فعالیت ها:

هماهنگی با روحانیت متعهد ،‌ ایجاد تحول در تبلیغ دینی ، احیای مدارس علمیه و روحانیت ، تشکیل جلسه قرآن ،‌ برگزاری دعای ندبه ،‌ تاسیس خیریه مهدیه ،‌ تاسیس کتابخانه ولی عصر ، تشکیل جلسه جوانان ،‌ تربیت نسل جوان ، اعزام مبلغ ، راه اندازی کتابخانه سیار ، کادرسازی ، برقراری ارتباط با تمامی اقشار جامعه ، سرپرست و راهنمای حجاج ، تشکیل کلاس های تابستان ، مبارزه با گروه های منحرف ، احداث مهدیه ، تاسیس صندوق قرض الحسنه ، ساخت و ساز بناهای عمومی ، رهبری انقلاب اسلامی در شهرستان ، در صدر امور اجتماعی و محبوب مردم و ...

بخشی از وصیت نامه:

اینجانب هم از مردم جدا نیستم و آنچه تاکنون توانسته ام انجام وظیفه در هر موقعیت حساس نمودم و از کشته شدن هراس و بیم ندارم و در مسند قضایی آنچه از خودم اطمینان دارم سوء استفاده علیه فردی از مردم نکرده ام و با علم و آگاهی و توجه ، حکم ناحقی صادر نکردم و تا آن جا که در توان داشتم بررسی و تحقیق نموده ام و اگر موضوعی به اشتباه فهمیده و بر من ثابت گردیده باز بر اساس علم و تحقیق قدم برداشته و حکمش در اسلام مشخص است و در نزد خدای بزرگ معلوم است که امید اصلاح امر و عفو و گذشت از جانب او دارم و با خوش بینی به سوی خدای خود می روم.ان شاء الله.

و از شما انتظار دارم که راه حق و صراط مستقیم اسلام که امروز خلاصه در خط امام می گردد و همیشه در خط مجتهد جامع الشرایط می باشد از دست ندهید و ناآگاهانه و بدون اطلاع حرف نزنید و فریب افراد بی سواد و دور از خطه ی اطلاعات نخورید که در پیش وجدان و خدا و خلق شرمنده و رسوا خواهید گردید و در جهان دیگر به عقوبات شدید الله دچار می شوید.

+ نوشته شده در پنجشنبه ۱۳۸۸/۰۷/۰۹ ساعت 6:35 توسط حسین |

حکایت(2)

^{کدام یک شُومتر بود}

^{یکی از پادشاهان ایران به قصد شکار حرکت
کرد. در راه به مردی برخورد که چشمانش چپ بود. از دیدار او ناراحت شد و آن را به
فال بد گرفت. بعد هم دستور داد که آن بیچاره را بزنند و به زندان اندازند.}

^{برخلاف انتظار، شاه در آن شکار موفّق شد
و به وی خوش گذشت. وقتی که به شهر برگشت، دستور داد مرد را از زندان آزاد کردند.}

^{مرد چپ چشم به شاه گفت: آیا اجازه می
دهی سخنی بگویم؟ شاه گفت بگو.}

^{مرد گفت: من امروز با شما ملاقات کردم و
به زندان افتادم و شما با من ملاقات کردید و در شکار موفّق شدید. کدام یک از ما برای
دیگری شومتر بودیم؟}

^{پادشاه خندید و گفت: حق با تو است، و
دستور داد به او جایزه بدهند.}

^{*****************************************}

^{ان شاءالله گفتن}

^{مردی پولی تهیه کرد و به بازار رفت تا
الاغی بخرد. دوستش از او پرسید، کجا می روی؟}

^{مرد گفت: می روم بازار، الاغی بخرم.}

^{دوستش گفت: بگو ان شاءالله می خواهم الاغی بخرم.}

^{مرد گفت: وقتی پول در جیب من است و الاغ
در بازار، نیازی به گفتن ان شاءالله نیست.}

^{اتفاقاً دزدان، در بازار پول او را
دزدیدند. مرد، ناامید به خانه برگشت. دوستش که او را دست خالی دید، گفت: چرا الاغ
نخریدی؟}

^{مرد گفت: پولهایم را ان شاءالله دزد
برد!}

^{*****************************************}

^{مرد طمّاع}

^{مرد طمعکاری به گروهی از کودکان برخورد
که بازی می کردند. کودکان که او را می شناختند، سر به سرش گذاشتند و مسخره اش
کردند.}

^{مرد طمعکار، برای آن که از دست آنها
خلاص شود، گفت: در خانه فلان ثروتمند، خرمان قسمت می کنند.}

^{کودکان به شوق گرفتن خرما به طرف خانه
مرد ثروتمند دویدند. مرد طمعکار هم به دنبال آنها راه افتاد و با خودش گفت: شاید
راست گفته باشم، زودتر بروم که خرما به من هم برسد!}

+ نوشته شده در یکشنبه ۱۳۸۸/۰۷/۰۵ ساعت 23:55 توسط حسین |

هر آنچه در چشمانت میکاری در دلت سبز می شود

کدهای جاوا

^{متن متحرک}

شهرستان قرآنی استهبان

حکایت(2)

^{برخلاف انتظار، شاه در آن شکار موفّق شد
و به وی خوش گذشت. وقتی که به شهر برگشت، دستور داد مرد را از زندان آزاد کردند.}

^{مرد چپ چشم به شاه گفت: آیا اجازه می
دهی سخنی بگویم؟ شاه گفت بگو.}

^{مرد گفت: من امروز با شما ملاقات کردم و
به زندان افتادم و شما با من ملاقات کردید و در شکار موفّق شدید. کدام یک از ما برای
دیگری شومتر بودیم؟}

^{پادشاه خندید و گفت: حق با تو است، و
دستور داد به او جایزه بدهند.}

^{*****************************************}

^{ان شاءالله گفتن}

^{مردی پولی تهیه کرد و به بازار رفت تا
الاغی بخرد. دوستش از او پرسید، کجا می روی؟}

^{مرد گفت: می روم بازار، الاغی بخرم.}

^{دوستش گفت: بگو ان شاءالله می خواهم الاغی بخرم.}

^{مرد گفت: وقتی پول در جیب من است و الاغ
در بازار، نیازی به گفتن ان شاءالله نیست.}

^{اتفاقاً دزدان، در بازار پول او را
دزدیدند. مرد، ناامید به خانه برگشت. دوستش که او را دست خالی دید، گفت: چرا الاغ
نخریدی؟}

^{مرد گفت: پولهایم را ان شاءالله دزد
برد!}

^{*****************************************}

^{مرد طمّاع}

^{مرد طمعکاری به گروهی از کودکان برخورد
که بازی می کردند. کودکان که او را می شناختند، سر به سرش گذاشتند و مسخره اش
کردند.}

^{مرد طمعکار، برای آن که از دست آنها
خلاص شود، گفت: در خانه فلان ثروتمند، خرمان قسمت می کنند.}

^{کودکان به شوق گرفتن خرما به طرف خانه
مرد ثروتمند دویدند. مرد طمعکار هم به دنبال آنها راه افتاد و با خودش گفت: شاید
راست گفته باشم، زودتر بروم که خرما به من هم برسد!}

نوشته‌های پیشین

آرشیو موضوعی

برچسب‌ها

پیوندها

دیده بان

هر آنچه در چشمانت میکاری در دلت سبز می شود

کدهای جاوا

متن متحرک

شهرستان قرآنی استهبان

حکایت(2)

برخلاف انتظار، شاه در آن شکار موفّق شد و به وی خوش گذشت. وقتی که به شهر برگشت، دستور داد مرد را از زندان آزاد کردند.

مرد چپ چشم به شاه گفت: آیا اجازه می دهی سخنی بگویم؟ شاه گفت بگو.

مرد گفت: من امروز با شما ملاقات کردم و به زندان افتادم و شما با من ملاقات کردید و در شکار موفّق شدید. کدام یک از ما برای دیگری شومتر بودیم؟

پادشاه خندید و گفت: حق با تو است، و دستور داد به او جایزه بدهند.

*****************************************

ان شاءالله گفتن

مردی پولی تهیه کرد و به بازار رفت تا الاغی بخرد. دوستش از او پرسید، کجا می روی؟

مرد گفت: می روم بازار، الاغی بخرم.

دوستش گفت: بگو ان شاءالله می خواهم الاغی بخرم.

مرد گفت: وقتی پول در جیب من است و الاغ در بازار، نیازی به گفتن ان شاءالله نیست.

اتفاقاً دزدان، در بازار پول او را دزدیدند. مرد، ناامید به خانه برگشت. دوستش که او را دست خالی دید، گفت: چرا الاغ نخریدی؟

مرد گفت: پولهایم را ان شاءالله دزد برد!

*****************************************

مرد طمّاع

مرد طمعکاری به گروهی از کودکان برخورد که بازی می کردند. کودکان که او را می شناختند، سر به سرش گذاشتند و مسخره اش کردند.

مرد طمعکار، برای آن که از دست آنها خلاص شود، گفت: در خانه فلان ثروتمند، خرمان قسمت می کنند.

کودکان به شوق گرفتن خرما به طرف خانه مرد ثروتمند دویدند. مرد طمعکار هم به دنبال آنها راه افتاد و با خودش گفت: شاید راست گفته باشم، زودتر بروم که خرما به من هم برسد!

نوشته‌های پیشین

آرشیو موضوعی

برچسب‌ها

پیوندها

^{متن متحرک}

^{برخلاف انتظار، شاه در آن شکار موفّق شد
و به وی خوش گذشت. وقتی که به شهر برگشت، دستور داد مرد را از زندان آزاد کردند.}

^{مرد چپ چشم به شاه گفت: آیا اجازه می
دهی سخنی بگویم؟ شاه گفت بگو.}

^{مرد گفت: من امروز با شما ملاقات کردم و
به زندان افتادم و شما با من ملاقات کردید و در شکار موفّق شدید. کدام یک از ما برای
دیگری شومتر بودیم؟}

^{پادشاه خندید و گفت: حق با تو است، و
دستور داد به او جایزه بدهند.}

^{*****************************************}

^{ان شاءالله گفتن}

^{مردی پولی تهیه کرد و به بازار رفت تا
الاغی بخرد. دوستش از او پرسید، کجا می روی؟}

^{مرد گفت: می روم بازار، الاغی بخرم.}

^{دوستش گفت: بگو ان شاءالله می خواهم الاغی بخرم.}

^{مرد گفت: وقتی پول در جیب من است و الاغ
در بازار، نیازی به گفتن ان شاءالله نیست.}

^{اتفاقاً دزدان، در بازار پول او را
دزدیدند. مرد، ناامید به خانه برگشت. دوستش که او را دست خالی دید، گفت: چرا الاغ
نخریدی؟}

^{مرد گفت: پولهایم را ان شاءالله دزد
برد!}

^{*****************************************}

^{مرد طمّاع}

^{مرد طمعکاری به گروهی از کودکان برخورد
که بازی می کردند. کودکان که او را می شناختند، سر به سرش گذاشتند و مسخره اش
کردند.}

^{مرد طمعکار، برای آن که از دست آنها
خلاص شود، گفت: در خانه فلان ثروتمند، خرمان قسمت می کنند.}

^{کودکان به شوق گرفتن خرما به طرف خانه
مرد ثروتمند دویدند. مرد طمعکار هم به دنبال آنها راه افتاد و با خودش گفت: شاید
راست گفته باشم، زودتر بروم که خرما به من هم برسد!}